Belevenissen van een wethouder

Nou is het ook wat. Ben ik zomaar bezig aan een van mijn laatste stukjes voor het Vuistje onder de titel ‘Belevenissen van een wethouder’. Dat kon je natuurlijk al lang zien aankomen, maar ik denk dat ik het een beetje verdrongen heb. Maar….  nu de lijst voor de volgende gemeenteraadsverkiezing is vastgesteld, is het plotseling wel heel definitief. Ik sta er weliswaar op, maar op een plek die hoort bij een afscheid. Mensen hebben mij de laatste tijd vaak gevraagd of ik niet nog een periode door wilde. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in het verleden altijd gevonden, en ook bij herhaling verklaard heb, dat je het niet langer dan drie periodes moet willen doen en dat anderen ook niet moeten willen dat je dat doet. De eerlijkheid gebiedt mij ook te zeggen dat ik de laatste paar jaar wel begon te twijfelen. Na de vorige verkiezing begonnen met een totaal nieuwe portefeuille en dat lijkt toch wel erg veel op beginnen met een totaal nieuwe baan. Ik heb amper het gevoel goed en wel ingewerkt te zijn en nu is het alweer bijna voorbij.

Een prominente partijgenoot hield mij onlangs voor dat twijfel dikwijls leidt tot wijsheid, maar zover hoefde het bij mij niet te komen. Want het is natuurlijk niet alleen van belang of en wat ik wil. Zo heeft de Partij van de Arbeid statuten, en die laten er geen enkel misverstand over bestaan, drie periodes is het maximum. Als je daar van af zou willen wijken is dat niet helemaal verboden, maar je moet er wel een hele dringende reden voor hebben. Tja, en die hebben we dus niet. Zo’n reden zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat er niemand anders beschikbaar is die over wethouderskwaliteiten beschikt. Die hebben wij dus wel, en ik durf de stelling ook wel aan dat we er nog wel een paar achter de hand hebben ook. Dat ik me nog weer beschikbaar heb gesteld voor de lijst was vooral ingegeven door de angst dat we te weinig (nieuwe) kandidaten zouden hebben. Volkomen ten onrechte gelukkig. Het is een grote vreugde te merken dat er nieuwe mensen op de lijst staan die gemotiveerd zijn om iets te betekenen voor onze Zwartewaterlandse samenleving. Fantastisch. Ik hoop van ganser harte dat we van de kiezer voldoende vertrouwen krijgen om met minimaal drie, maar veel liever met vier of vijf zetels terug te keren in de raad. Dat geeft meer nieuwe mensen een kans en dat geeft ons een positie om ook in de komende periode een plek in het college af te dwingen. Met Harrie Rietman hebben we een uitstekende kandidaat en het zou te betreuren zijn als Zwartewaterland deze kwaliteit onbenut zou laten. Dus mensen, ga ze steunen. Astrid, Klaas, Greet, Yvonne, Jos, Pascal, Bert en Harrie. Om hen moet het gaan draaien de komende jaren.

Wat voor mij persoonlijk het plannen van mijn toekomstmogelijkheden ook nog eens buitengewoon onzeker maakt is mijn gezondheidssituatie. Maandag 2 december reis ik vrijwel zeker af naar het VUmc in Amsterdam om daar een week of drie te verblijven en als ik daarna weer thuis ben is het maar zeer de vraag of mijn lichamelijke en geestelijke gesteldheid nog veel arbeid mogelijk maakt. Hoe dan ook is het geen situatie waarmee je fris en vrolijk een nieuwe bestuursperiode en de daarbij behorende verkiezingscampagne tegemoet kunt treden.

Afscheid van een wethouder dus. Ik hoop in het nieuwe jaar nog een paar keer van mij te laten horen via deze rubriek, maar mocht dat niet lukken dan zult u daar vast begrip voor hebben.

Lucas Boshove