Reces of races…
De raad is met vakantiereces. Als raadslid betekende dat dan een best lange periode dat je vrij was van het doorworstelen van lijvige dossiers en dat je tijd kon besteden aan vrienden en familie, die in de achterliggende maanden wel eens wat tekort waren gekomen. Als wethouder ligt dat een tikje anders… de gemeentelijke machine draait weliswaar op een wat lager toerental, maar moet wel blijven draaien. En sommige zaken lijken dan juist extra aandacht te vragen. Zo is daar het dossier Tagweg… Een racebaan door een woonwijk, dat is geen goed idee. Terecht dat mensen, vaak jonge gezinnen met kleine kinderen, zich daar zorgen over maken. In de vorm van een werkgroep, heel toepasselijk ‘de Juiste Weg’ genoemd, hebben zij die zorgen nadrukkelijk gedeeld met de gemeente. Als gemeente hebben we daarop, ook al zijn we niet de eigenaar van die weg, onze verantwoordelijkheid genomen en op de weg, in nauw overleg met ‘de Juiste Weg’, verkeer remmende maatregelen aangebracht. Campingdrempels moesten het worden die hufterig rijgedrag wel zouden afleren… De gemeentemedewerkers die de drempels hadden geïnstalleerd hadden nog maar nauwelijks hun hielen gelicht toen op het gemeentehuis en bij verschillende bestuurders de telefoon begon te rinkelen… Of we die drempels zo snel mogelijk wilden weghalen; mensen trilden hun woningen uit en het lawaai, veroorzaakt door vooral vrachtwagens, was oorverdovend. Gesprekken hebben tot nu toe tot weinig begrip geleid en inmiddels heeft een groot deel van de buurt een petitie ondertekend met als strekking de drempels te vervangen door forse betonblokken. Tot in ieder geval mijn verbazing bleken ook leden van ‘de Juiste Weg’ nu voorstander te zijn van het weghalen van de door henzelf zo vurig bepleitte drempel. Ach, ’t kan verkeren… Maar betonblokken??? Misschien niet een heel goed idee; ervaringen elders opgedaan zijn in ieder geval niet onverdeeld gunstig.
Nu is het wel belangrijk om precies te weten waarover we eigenlijk spreken. Dus heeft de gemeente meetapparatuur geïnstalleerd om vast te stellen over welke aantallen en snelheden we nu werkelijk spreken. De meetperiode is nog niet verstreken (nee, we meten niet in de bouwvak!!) maar de eerste uitkomsten zijn bemoedigend; de aantallen vrachtwagens vallen mee (het beeld dat er af en aan door riethandelaren over de Tagweg wordt gereden wordt in ieder geval nog niet bevestigd) en de gemiddelde snelheden liggen laag. Wel zijn er enkele auto’s die aan de randen van de nacht of bij het krieken van de dag met een onverantwoorde snelheid door de wijk rijden. Weliswaar op tijdstippen dat er geen of weinig ander verkeer bij de weg is, maar daarom niet minder onverantwoord en niet minder storend. Want de drempels mogen dan de snelheid wel uit het verkeer halen en daarmee de veiligheid bevorderen, de geluidsoverlast is daarmee niet weggenomen. Daarvoor is een definitieve inrichting van de Tagweg nodig; de gemeente is op dit moment nog geen eigenaar van deze weg en kan niet afdwingen dat de eigenaar, Heutink, de weg anders inricht dan ooit is overeengekomen. Wel heeft de gemeente er op aangedrongen de weg zo spoedig mogelijk aan de gemeente over te dragen. Dan kan de weg alsnog worden aangepast, waarbij de gemeente bereid is de meerkosten van de nieuwe inrichting voor haar rekening te nemen.
Intussen loopt de mailbox weer vol en blijft van tijd tot tijd de telefoon rinkelen… Daar is weinig mis mee; goed dat burgers hun weg weten te vinden naar het gemeentebestuur wanneer ze zich ergens zorgen om maken. Maar er gaat wel onevenredig veel ambtelijke en bestuurlijke tijd zitten in een stuk weg van een paar honderd meter. Berichten op de digitale media over de Tagweg worden bovengemiddeld goed gelezen. De raad en het college breekt zich het hoofd over zaken als een energietransitie, uitbreiding van bedrijventerrein, omgevingsvisie of tekorten op het Sociaal Domein, maar wat de burger als het er op aan komt het meest raakt, is toch wat in de eigen straat gebeurt. Het hemd is toch altijd wat nader dan de rok, zegt een oudhollands spreekwoord. Hoewel je je dat soms ook weer af kunt vragen; als je gaat nadenken over wie er nu allemaal met een zekere regelmaat gebruik maken van de Tagweg, dan kun je bijna geen andere conclusie trekken dat, afgezien van de vrachtwagens die voor melk, veevoer of riettransport aangewezen zijn op die weg, het eigenlijk alleen de bewoners van Tag en Greente zijn. De mensen, die de veiligheid van de bewoners van het Tag in gevaar brachten, de mensen die de oorzaak zijn van de noodzaak heel vervelende en geluidsoverlast veroorzakende drempels aan te leggen, dat zijn dus vooral de bewoners van Tag en Greente. Veel overlast, ook deze verkeers- en geluidsoverlast, valt dus te herleiden tot gedrag van, kort gezegd, onze buren. Dat betekent niet dat de gemeente maar moet achterover leunen; het betekent wel dat we ons moeten realiseren dat de gemeente niet de oplossing op de plank heeft liggen voor al onze problemen. Als burger kunnen we soms ook veel doen om die problemen te voorkomen.
Het is bijna vakantie, reces noemen ze dat dan in de politiek. Even niet vergaderen en even tijd om te ontspannen. Maar zeker is al wel dat na die vakantie de Tagweg nog steeds de tongen in beroering zal weten te brengen. Ach, wethouder in Zwartewaterland, never a dull moment…
Harrie Rietman
