Nieuws uit de natuur

“Heb je het al gehoord? Lucas is aangekomen”, klonk het vogelengezang,

overdag een zee van mensen en bij schemering evenzo een drukte van belang.

“Lucas is aangekomen”, gonsde het door de bomen,

zeker honderd vogels waren bij elkaar gekomen.

“Lucas is aangekomen”, floten ze er tezaam op los,

het bericht werd door de wind gedragen over Heidepol en ‘t weidse bos.

Rondom Lucas’ graf op het open veld,

hopsten konijntjes, ik heb er wel twintig geteld.

Even verderop aan de Eikenlaan,

zag ik vijf wilde zwijnen zwijgend kijkend staan.

Wel duizend rode bosmieren marcheerden, saluerend, aan Lucas’ graf voorbij.

En op het bankje zaten twaalf muisjes stijf naast elkaar, netjes op een rij.

Nieuwsgierig keek een hermelijn met zeven jongen,

naar het graf waarover werd gezongen.

In de schaduw bij de Beukenlaan, net in de rand van het bos,

stond statig te staren, een sluwe vos

En bijna op dezelfde stee,

stond zowaar een ree of twee.

Voor hen langs liep in gepaste pas,

met opgeheven kop, een goedgeklede das.

“Lucas is aangekomen”, klonk het nog eenmaal schriel,

alvorens de duisternis over het lover viel.

Een donker die al snel weer zou verdwijnen,

want een zilverlicht begon te schijnen.

Dichterbij dan ooit kwam toen de volle maan,

de maan die heel even, één minuut, bij Lucas’ graf stil bleef staan.

Van dichtbij waargenomen door: de bosuil          9 september 2014

(Kees Boshove, broer van Lucas)

Via deze weg bedank ik alle PvdA leden hartelijk voor het getoond medeleven. We gaan zonder Lucas verder. Ria Grootoonk