Adam, Weltschmerzen en rotzakken

In rap tempo stroomt de agenda vol met allemaal mooie afspraken om leuke dingen te gaan doen met …… PvdA-bestuurders. De “knock-down” van de verkiezingsuitslag van 19 maart is nog lang geen “knock-out” en heeft ook zo zijn positieve keerzijde. De immer opgewekte wethouder van Tubbergen, tevens PvdA-lijsttrekker, van drie zetels naar één, kwam onmiddellijk agendaruimte claimen omdat we nu tijd krijgen om eindelijk samen dat dagje naar het vernieuwde Rijksmuseum te organiseren. “Nog verstandiger is dat we eerst maar eens een lange wandeling maken en daarna een hapje eten, dan kunnen we in ieder geval 19 maart eens helemaal goed doorkauwen”, aldus zegevierde zijn gevoel voor (de nieuwe) realiteit.

De PvdA-lijsttrekker en wethouder van Epe, van drie zetels naar twee, belde voor een gezellige afspraak ergens in mei. “Eerst allemaal dat gedoe maar eens afwerken, formatiebesprekingen voeren, een nieuw college vormen en hoogstwaarschijnlijk heb ik dan alle tijd om samen met jou mijn wonden te lekken” was haast zijn openingszin. Ik heb hem overigens duidelijk gemaakt dat ik geenszins het voornemen heb om al te zeer zijn wonden te “lekken” en dat ik er veel meer voor voel om vorm en inhoud te geven aan een, in potentie nieuw en lucratief beroep, te weten “verkiezingsday-after-psycholoog dan wel –psychiater”.

Uit Havanna aan de Waal, van acht naar vier zetels, bereikten mij andere berichten. Daar heeft men nergens anders tijd voor dan voor het in stand houden van het linkse meerderheidscollege. Nou doet zich daar de situatie voor dat de afgelopen bestuursperiode eens een keer geen enkel negatieve affaire kleefde aan onze beide wethouders, in tegenstelling tot de wethouders vanuit de nu, zegevierende partijen. Hoe raar kan het lopen?! En wie kan zoiets vanuit de dagelijkse politieke praktijk van Nijmegen zelf verklaren?

Is het dan alom kommer en kwel in onze rode familie? Natuurlijk niet! Het is toch heerlijk dat je uitgerekend nu kunt constateren dat de media eindelijk consequenties verbinden aan hun constateringen dat een zeker tweede kamerlid van een verwerpelijke beweging te ver is gegaan met zijn uitspraken over Marokkanen. Jazeker, ze gaan hem “kapot” maken zoals ze hem ook “groot” gemaakt hebben. En zoals ze ook met Verdonk gedaan hebben en zoals ze naar alle waarschijnlijkheid ook met Fortuin zouden hebben gedaan als hij al te veel aanhang had gekregen. Ik zal u op dit moment niet vermoeien met een beschouwing over die naargeestige symbiose tussen de Haagse politiek en de Nederlandse media die lokale verkiezingen doen verworden tot het geven van een waardeoordeel van de Nederlandse kiezer over het kabinetsbeleid. Toch is het eigenaardig dat ogenschijnlijk Nederland dit kabinetsbeleid niet wil, resulterend in een desastreuze verkiezingsuitslag voor VVD en PvdA terwijl de drie partijen D66, CU en SGP, die dit beleid werkelijk mogelijk maakten, als grote winnaars uit de bus komen. Wie het weet mag het zeggen …..!!

Majestueus was afgelopen week de geboorte van ons derde kleinkind, de eerste met de wettelijk onontkoombare dubbele, Poolse en Nederlandse nationaliteit. Omdat zijn geweldige moeder van Poolse komaf is en zijn vader een Genemuidenaar. Hopelijk is de zojuist genoemde verwerpelijke beweging definitief zijn stervensproces ingegaan anders zouden we nog serieuze gedachten moeten maken of onze boreling niet alleen bij de burgerlijke stand geregistreerd zou moeten worden maar wellicht ook nog eens bij dat rare “Polenmeldpunt”. Overigens hebben onze beide andere kleinkinderen ook een dubbele nationaliteit: Deens en Nederlands. Van een “Denenmeldpunt” hebben we overigens nog nooit gehoord.

Tot slot, het lijkt haast vanuit onze religieuze achtergrond onmogelijk dat Adam, want zo heet de nieuwe wereldburger, een vader heeft. Toch is dat het geval en Zwartewaterland heeft hem zelfs in de gemeenteraad kunnen kiezen. Echter, de nummer vijf van de PvdA-lijst had volstrekt onvoldoende kiezers achter zich om die gemeenteraad te halen. En in de ogen van minstens één Genemuidenaar is dat maar goed ook. Wat is het geval? Zo’n éénendertig jaar terug, hij kon nog niet lopen, zat hij bij één van de plaatselijke bakkers op de vloer van de winkel. Het was er druk en het ventje verwelkomde iedere nieuwe klant met een gezellig “tatata”. Ieder dame in de winkel smolt weg voor zoveel vriendelijkheid. Op enig moment komt een wat oudere dame binnen waarvan duidelijk zichtbaar was dat het leven haar tot dan toe niet veel vreugde had bezorgd. De op de grond gezeten peuter vermocht toen nog niet dergelijke nuanceringen van gezichten te kunnen lezen en “tatatade” welgemeend naar de nieuwkomer. Voor een moment ontspanden de trekken zich op het gezicht van de dame en ze dreigde zelfs het peutertje over de blonde lokken te strijken. Net op tijd bedacht ze zich en indachtig haar geweldige “Weltschmerzen” trok ze haar gezicht weer in de bijbehorende plooi en zei luid en duidelijk verstaanbaar voor al die andere vrouwen in de winkel: “uiteindelijk worden het toch allemaal rotzakken….!”

Genemuiden, 24 maart 2014

Tiem van Dalfsen