“Democratie en mensenrechten zijn niet van elkaar te scheiden.” (Nelson Mandela)
Deze verkiezingsweek viel samen met de collecteweek van Amnesty International. Toeval? Of om met Mandela te spreken, een teken van een diepe verbondenheid van democratie met onze mensenrechten en vrijheden. Het opkomstpercentage van bijna 86% in Zwartewaterland geeft aan dat u volop gebruik maakt van uw democratische rechten, goed om te zien.
In deze week gingen mijn gedachten terug naar een jaar geleden. De collecte van Amnesty International viel toen in de week waarin op vrijdag de 1e “intelligente” lockdown in ging. Waar in het begin van de week de inzameling nog via de collectebus huis aan huis plaats vond, op donderdag nog mijn installatie als raadslid in de raadszaal plaats vond, daar was in het weekend ineens Corona volop in ons leven. Bezoek aan mijn toch wel ernstig zieke ouders vond plaats achter glas; de boodschappen moest ik achterlaten op de tuintafel….
Wat in die periode zo naar voren kwam, was de zorg voor elkaar. Buren, vrienden, bekenden, iedereen vroeg of er hulp nodig was en was er voor elkaar. De gezondheidszorg werd weliswaar overvallen door de heftigheid van de situatie, maar stond ook gelijk klaar voor alle zieken. De huisarts, die door de ruit van de achterdeur de Coronatest bij mijn vader begeleidde. Ondanks alle ellende bijzonder om deze inzet mee te maken.
En nu, een jaar verder…
Vorige week had mijn man onverwacht medische hulp nodig. Opnieuw waren we zeer onder de indruk van de professionele, maar ook aardige en rustige inzet van alle hulpverleners. Van huisartsenpost, ambulance, ziekenhuispersoneel tot apotheek. Ondanks het drukke jaar, waarin de waardering die er in het begin van de Corona-tijd was, soms afgenomen lijkt te zijn, was de zorg geweldig.
En ook nu weer een groot meeleven vanuit buren, vrienden en bekenden. Een bloemetje kan veel betekenen als het even minder gaat.
De collecte vond dit jaar plaats via een QR code, de verkiezingen via de post en in hokjes met spatschermen. Het lijkt zo anders, maar de basis is gelukkig hetzelfde. De teleurstelling die mij, ik zeg het maar eerlijk, overviel na het zien van de uitslagen, valt in het niet bij de praktijk van alle dag. De zorg voor en naar elkaar. Het mogen kiezen in een vrij land. Waar iedereen vrij is om te zeggen, denken en kiezen wat hij of zij wil.
