Op afstand en dichterbij dan ooit
Op 12 maart, nog net voordat de intelligente lockdown in Nederland begon, werd ik geïnstalleerd als raadslid. Hoewel ik er niet echt meer rekening mee had gehouden dat ik in deze periode weer in de raad zou komen, vind ik het een eervolle en dankbare taak om opnieuw u als inwoner te mogen vertegenwoordigen en namens u deze gemeente mee te besturen. Dat betekent ook dat ik er voor u wil zijn. Heeft u vragen, ideeën opmerkingen, laat het me weten, ik kom graag met u in contact.
Direct na deze raad kwam de Coronacrisis in volle omvang op ons, inwoners van Zwartewaterland af. En dan is politiek maar heel betrekkelijk. De zorg om onze naasten, om elkaar neemt veel, zo niet alle ruimte in beslag. En dat is goed. Wij leven met iedereen mee en zijn ontroerd en dankbaar voor de mooie initiatieven en de onderlinge verbondenheid. U bent er voor elkaar, wij zijn er voor elkaar. Samen zijn wij Zwartewaterland, een hechte gemeenschap. Wij houden onze fysieke afstand en zijn tegelijk dichterbij elkaar dan ooit.
Grote verbondenheid zorgt er ook voor dat een ieder geraakt wordt en dat verdriet breed gevoeld wordt. In deze wetenschap wil ik deze column afsluiten met een gedicht van Willem Wilmink:
Huilen is gezond
Leg nou die krant maar even neer,
lezen doe je toch niet meer,
huil nou maar even.
Ja, tegen iemands lichaam aan
Zou dat natuurlijk beter gaan
maar huil nou even.
Dat jij niet de enige bent,
dat is een troost die je al kent
dus huil maar even.
Een ander troosten voor verdriet,
dat kan ook niet, kan ook niet
maar huil toch even.
Altijd maar flink zijn is niet goed:
als je niet weet hoe’t verder moet,
huil dan toch even.
Straks, met nog tranen langs je kin,
denk je ineens: ik heb weer zin
om door te leven.
Sterkte en alle goeds in deze onzekere tijd,
Astrid Dijkstra
Fractievoorzitter PvdA Zwartewaterland
