De kiezer heeft altijd gelijk!

Je hoort het vaak en er is geen speld tussen te krijgen. Al zijn er natuurlijk ook voorbeelden te over van kiezersmeerderheden die al betrekkelijk snel spijt krijgen van hun keuze. Denk maar eens aan het huidige kabinet. Wat ook interessant is, is de vraag of de kiezer wel altijd krijgt waarom hij gevraagd heeft. Neem nu de laatste verkiezing voor een nieuwe gemeenteraad in Zwartewaterland. De kiezer wilde de ChristenUnie en de SGP aan het roer, daar kan geen twijfel over bestaan. Met zijn tweeën meer dan de helft van de zetels. Inderdaad, geen speld tussen te krijgen. En dat de kiezer van de Partij van de Arbeid af wilde was ook duidelijk. De peilingen gaven het al aan, de schamele twee zetels in de gemeenteraad bevestigden het en bij de laatste verkiezing voor het Europees Parlement werd het zout nog dieper in onze wonden gewreven. Tja, wat moet je er van zeggen? Ootmoedig het hoofd buigen en vooral blijven staan voor onze standpunten, onze idealen. En als de kiezer daar geen boodschap aan heeft? Dan mogen ze dat laten weten door middel van hun stem. We leven per slot van rekening in een democratie. Goed, in Zwartewaterland wilde de kiezer CU en SGP aan het roer, maar wilde de kiezer ook het CDA mee op de bagagedrager? Dat laat zich zeer betwijfelen. Het CDA heeft ooit op heel wat meer steun van de kiezer kunnen rekenen, maar die tijd ligt ruim achter ons en heden ten dage hoort ook het CDA tot de verliezende minderheid. Door toch toe te treden tot de coalitie doen ze in ieder geval nog een beetje mee, maar wel bij de gratie van…. Voor de beide ‘grote’ partijen is het wel buitengewoon handig, want het tegengeluid in de raad is hiermee tot een minimum gereduceerd. Of de kiezer daar nou op zat te wachten? We willen (ik zeg we, want de kiezer zijn we natuurlijk ook gewoon zelf) een daadkrachtig bestuur en we willen ook graag een krachtig kritisch tegengeluid, daar waar dat nodig mocht zijn. En dat gaat zeker nog wel gebeuren. Maar helaas, de tegenkracht is voor een belangrijk deel buiten werking gesteld, de coalitie hoeft van niemand iets te vrezen. Of het zou al van zichzelf moeten zijn. Laten we daar maar op hopen….

Lucas Boshove

NB. Dit stukje is niet bedoeld als pleidooi aan het adres van het CDA om alsnog uit de coalitie te stappen, beslist niet. Als wij in dezelfde positie zouden zijn geweest, hadden we misschien wel het zelfde gedaan. Het stukje is meer bedoeld om te illustreren dat het nog niet zo makkelijk is de overwegingen van de kiezer te doorgronden. Een oud-collega wethouder en partijgenoot elders uit de lande, die na een succesvol en door vriend en vijand bejubeld wethouderschap bij de laatste verkiezing op een na alle raadszetels, en dus ook zijn baan, verloor, verwoordde het als volgt: “Ik ben voorlopig wel even klaar met de kiezer!”.