Belevenissen van een wethouder

Het begint nu echt dichtbij te komen. De verkiezing voor een nieuwe gemeenteraad en daarmee ook onvermijdelijk mijn afscheid als wethouder. Spannende tijden, in meerdere opzichten. Onze partij staat er slecht voor bij Maurice de Hondt en dat heeft ook altijd zijn weerslag op lokale uitslagen. Gelukkig is het nog niet zover en in een paar weken kan er een hoop veranderen. Vergeleken met de andere deelnemers in Zwartewaterland hebben wij met afstand de meest vernieuwende lijst. Zeker als je kijkt naar de bovenste plekken. En dat in combinatie met de bereidheid van Harrie Rietman het wethouderschap op zich te nemen moet haast wel een licht gevoel van ongerustheid en ook van afgunst bij de andere partijen oproepen. Het enthousiasme waarmee de nieuwe ploeg aan de weg timmert zou toch ook voldoende kiezers over de streep moeten kunnen trekken. Laten we dat met zijn allen zo veel mogelijk ondersteunen. Uiteraard staat het de kiezer vrij te stemmen wat hij wil, maar het zou vreselijk zonde zijn, als daarbij voorbij gegaan zou worden aan de kwaliteit die wij te bieden hebben.

In de tussentijd loopt deze bestuursperiode op zijn eind. De verordening op de paracommerciële horeca heeft ons nog even flink bezig gehouden, maar verder gaat het zijn gangetje. Partijen proberen zich te profileren. Moet ons waterbedrijf Vitens nu wel of niet op uw kosten samenwerken met een Israëlisch bedrijf dat ook in de bezette gebieden actief is? De christelijke partijen vinden van wel en ze vinden dat dit geen politiek bedrijven is….. Wij vinden dat Vitens moet zorgen dat wij schoon en gezond drinkwater krijgen en zich niet met politiek moet bezighouden. En ook niet met sponsoring van betaald voetbal. “Kraanwater graag” op de shirts van PEC Zwolle? Wat ons betreft niet betaald via onze waterrekening. De ChristenUnie vroeg ook nog maar eens weer naar samenwerking met de havenbedrijven in Meppel, Kampen, Zwolle en Rotterdam. Een stokpaardje en vragen naar de bekende weg. Dit zal de komende weken nog wel verder toenemen. Hopelijk heeft de kiezer voldoende door dat er lokaal grotere bedreigingen zijn. En dan denk ik met name aan de bezuinigingen die we onvermijdelijk zullen moeten doorvoeren. Het Plan van Aanpak ligt klaar. Als een soort testament van de huidige en een discussiestuk voor de komende bestuursperiode. We zullen zien waar dat allemaal nog toe gaat leiden. Tot nu toe zijn verreweg de meeste bezuinigingen aangekondigd in het sociale domein en blijft de wens leven grote bedragen te investeren in centrumplannen en IJsseldelta. Er zal echt gekozen moeten worden wat we met zijn allen het belangrijkste vinden. Belangrijk en de moeite waard is het allemaal, maar alles zal niet meer kunnen. En bezuinigingen aankondigen is één ding, maar ze uitvoeren is nog heel iets anders. Minder zorg, minder bibliotheek, minder evenementen, minder ouderenwerk, minder jongerenwerk, minder sportfaciliteiten, minder peuterspeelzaalwerk, en ga zo nog maar even door. Het is allemaal aangekondigd….

Enfin, eerst maar eens een nieuwe raad kiezen. Een nieuwe raad die meteen vol aan de bak kan. Gelukkig trekt de economie weer aan, maar het schip met geld zal nog wel even op zich laten wachten. En dan moet je er toch niet aan denken dat we al deze beslissingen voor het grootste deel aan andere partijen met andere prioriteiten moeten overlaten.

Voor mij zit het er bijna op. Meteen na de verkiezing wacht mij een andere strijd. Ik heb het al een paar keer aangekondigd, een donor stamceltransplantatie in Amsterdam, en telkens werd het weer uitgesteld, maar nu lijkt het er toch echt van te komen. Waarschijnlijk eind maart, dus meteen na de verkiezing. Een tip voor een afscheidscadeau? 2500 stemmen voor de Partij van de Arbeid. In Amsterdam zullen ze zich dan verwonderd afvragen waarom die Zwartewaterlander voortdurend met een grote glimlach op zijn gezicht in zijn bed ligt.

Lucas Boshove